Paz, Paz, Paz, Paz, Paz, Paz, Paz, Paz, Paz, Paz, Paz, Paz, Paz, Paz, Paz, Paz, Paz, Paz, Paz, Paz, Paz, Paz, Paz, Paz, Paz, Paz, Paz, Paz, Paz, Paz, Paz, Paz, Paz, Paz, Paz, Paz, Paz, Paz, Paz, Paz, Paz, Paz, Paz, Paz, Paz, Paz, Paz, Paz, Paz, Paz, Paz, Paz, Paz, Paz, Paz, Paz, Paz, Paz, Paz, Paz, Paz, Paz, Paz, Paz, Paz, Paz, Paz, Paz, Paz, Paz, Paz, Paz, Paz, Paz, Paz, Paz, Paz, Paz, Paz, Paz, Paz, Paz, Paz, Paz, Paz, Paz, Paz, Paz, Paz, Paz, Paz, Paz, Paz, Paz, Paz, Paz, Paz, Paz, Paz… Paz… Paz… Paz…
Esto escucharon cien consecutivas veces, como si una metralleta de palabras vaciase a velocidad de vértigo su cargador, el niño palestino, la niña israelí, en su agitado sueño de todos los veranos, de todos los inviernos.
Y el cañón humeante, ya en silencio, dibujó en el aire tres grandes letras cansadas, que la suave brisa del amanecer no tardó en disipar.
.